Βήματα για τη Ζωή

Με ποιον φίλο θα παίξω σήμερα;

Το παιχνίδ αυτό το παίζουμε δύο φορές την εβδομάδα, εάν παιδί διαλέγει με κλειστά μάτια ένα ανθρωπάκι που εκπροσωπεί έναν συμμαθητή του. Αυτό σημαίνει ότι εκείνη την ημέρα θα παίξει με αυτό το φίλο. Τα παιδιά γνωρίζονται καλύτερα μεταξύ τους και δοκιμάζουν να παίξουν με συμμαθητές που δεν είχαν ξαναπαίξει. Το τυχαίο είναι δίκαιο για αυτό και όλοι σέβονται το αποτέλεσμα. Τα αποτελέσματα είναι πολύ θετικά μέχρι στιγμής και το αποτύπωμα της φιλίας που μένει στον πίνακα βοηθά τα παιδιά να θυμούνται με ποιον έπαιξαν.

Τον πίνακα τον έχουμε εμπλουτίσει και προσθέσαμε και ονόματα από τις γωνιές παιχνιδιών. Δηλαδή κάθε ζευγάρι παιδιών διαλέγει πάλια τυχαία μία κρτέλα που λέει σε ποια γωνιά να παίξουν. (τουβλάκια, ζωγραφική, καλλιτεχνικά, μαστορεύω, μανάβικο, παζλ, ζώα). Δοκιμάζουν λοιπον και με νέα παιχνίδια και με νέους φίλους.

Πριν και μετά

Μαθαίνοντας το πριν και το μετά υιοθετήσαμ μία καθημερινή συνήθεια που την εμπλουτίζουμε μάλιστα όσο περνάει ο καιρός. έχουμε καρτέλες που μας θυμίζουν ποια δρστηριότητα προηγήθηκε και ποια θα ακολουθήσει ώστε να οργανώνουμε καλύτερα το χρόνο μας. Παράλληλα λειτουργεί και σαν βοηθός της μνήμης αφού στο τέλος της ημέρας μπορούμε να δούμε με τη σειρά τις θεματικές με τις οποίες ασχοληθήκαμε αλλά και τις καθημερινές ρουτίνες μας.

Για το πριν και το μετά διαβάσαμε και το παραμύθι "Η καφέ αρκούδα¨του Eric Carle. Κάθε ζώο βλέπει μπροστά του το επόμενο και φτιάξαμε αυτήν κάθετη λίστα για να θυμόμστε τη σειρά με την οποία εμφανίστηκαν στο παραμύθι. έχουμε την ευκαιρία να ρωτήσουμε τα παιδιά ποιο ζώο ήτνα πριν από το μπλε άλογο, ποιο ζώο ήτνα μετά από τον πράσινο βάτραχο;

Φοβάμαι

Υπάρχουν ατρόμητα παιδιά στην τάξη μας, παιδιά που όταν τα ρωτήσα "τι φοβούνται" απάντησαν με σαφήνεια "τίποτα". Κι όμως, όσο κουβεντιάζαμε για τους φόβους μας, τόσο εκείνοι ξεδιπλώνοταν. Αφήσαμε λοιπόν την πόρτα μισάνοιχτη και σκεφτήκαμε ποιον από τους φόβους μας να καλέσουμε. όχι για να τον υποδεχτούμε αλλά για να του κλείσουμε την πόρτα με θάρρος. Τώρα πια ξέρουμε ότι μπορεί ο φόβος μας να είναι πολύ κοντά, ίσως και έξω από την πόρτα, αλλά εμείς δενθα του ανοίξουμε!!! Στην άλλη εικόνα σκεφτήκαμε τι μπορούμε να κάνουμε όταν φοβόμαστε σε διαφορετικές περιπτώσεις.

Έχεις μυστικά;

Τα μυστικά είναι μυστικά, και μένουν στο σεντούκι. Αλλά καμιά φορά πρέπει να το ανοίγουμε και να βλέπουμε τα μυστικά μας, και να τα μοιραζόμαστε για να αδειάζουμε το σεντούκι μας. Γιατί εάν τα αφήνουμε μέσα τότε γίνονται δηλητήριο, ενώ όταν τα μοιραζόμαστε με τους δικούς μας ανακουφιζόμαστε.